Pancakerocks, jade en een accident

Zondag 5 januari
Nog meer gelijkenissen met ons geliefde Oostenrijk, het regent als we wakker worden en dan is de omgeving redelijk somber te noemen. Maar ja, geen tropische regenwouden zonder veel regen. Gemiddelde regenval per jaar is hier zo’n 3000 mm. We ontbijten en breken op. Rijden de toeristische route naar Lake Brunner. Een meer met uitzicht op de zuidelijke Alpen. In Moana drinken we koffie in het Stationhouse Cafe, gerund door een oude baas en zijn echtgenote. Ze hebben er een prima cappuccino, zoals op de meeste plaatsen hier. Het Canadese stel gaat hier ook koffiedrinken. Het is inmiddels droog met een waterig zonnetje. Na de koffie richting Greymouth, een vroeger goudmijnstadje. We stoppen niet, maar gaan naar het noorden de Pancakerocks bekijken bij Punikaiki in Paparoa National Park. Gelaagde kalksteenformaties torenen boven het strand uit en spuigaten blazen bij slecht weer en als het vloed is sissend kolommen stuifwater de lucht in. Het is er druk. We spreken nog een jong stel uit Haarlem en wisselen wat tips uit. Dan lopen we het zeer begaanbare pad af en bekijken op verschillende plekken de rotsen en de wilde Tasmanzee. Terug bij het bezoekerscentrum en het Pancake Cafe bestellen we, hoe kan het anders, een pannenkoek als lunch. Dan terug richting Greymouth en naar onze eindbestemming van vandaag Hokitika. Niet te missen is de Romaanse toren van St.-Mary’s kerk, die er aan de buitenkant prachtig uitziet maar onbruikbaar is geworden door de aardbeving van 3 jaar geleden. Ook een blikvanger is de klokkentoren in het midden van het stadje. Hokitika staat bekend om zijn jade of Nieuw Zeelands groensteen. Er zijn veel ateliers waar je kunt zien hoe ze hier sierraden van maken. We vinden een plekje vlakbij Hokitika Beach, zwart zand en bezaaid met allerlei soorten stenen waaronder pounamu, groensteen. De eigenaresse Adele is zeer vriendelijk en wijst ons op allerlei bezienswaardigheden in de omgeving. Dat doen we morgen, nu een wandeling naar het stadje en een glaasje in een plaatselijk café waar Harley Davidson motorrijders een potje poulen. Dan wat verder kijken in de jade winkels en andere juwelierszaken. Het begint weer te regenen dus besluiten we wat vroeger dan te doen gebruikelijk te gaan eten. Fat Pipi Pizza staat in de Lonely Planet dus die gaan we met een bezoek vereren. Ze hebben een terras dat tot aan de beach loopt, maar ja niet overdekt. We schuiven dus binnen aan, krijgen een menu waaruit we kunnen kiezen en dan kun je aan de tap bestellen en afrekenen. Vervolgens komen ze je gerecht brengen aan tafel. Die moet je wel zelf dekken. Op dezelfde bar staan borden, bestek en servetten. Voor Maarten heerlijke pizza en voor mij penne. Ik snap waarom ze in de Lonely Planet staan want het eten is voortreffelijk en de ambiance nog meer!
Na het eten is het droog en schijnt de zon. Grillig weer. We lopen over het strand terug naar de camper. Zeelucht maakt slaperig, dus nog even lezen en dan de oogjes dicht.

Maandag 6 januari
Strakblauwe lucht en stralende zon. De plannen voor vandaag zijn als volgt. We gaan eerst even naar de jachtzaak om nog wat spullen te kopen voor onze tocht later deze week en dan naar de Hokitika Gorge swingbridge, dan via Lake Kaniere en de Dorothy Falls de Three Top Walk lopen en dan zetten we koers naar de gletsjers. De Gorge is niet zo felblauw als normaal en dat komt door de regen waardoor er blijkbaar meer kalk van de bodem los komt. Het water is dus wat troebel, maar evengoed de moeite waard. Na een korte wandeling door het tropisch regenwoud komen we bij de hangbrug en gaan we verder naar het begin van de Gorge. Dan richting de waterval. Niet echt spectaculair en dus lopen we een pad af naar de rand van het meer. Ontzettend groot en op een bankje bij het water een Nieuwzeelandse met haar kinderen en een Nederlands echtpaar dat ook op vakantie is. Voor de rest niets. Geen bootje of badgast te bekennen. Alleen de vogels hoor je. We zeggen gedag en gaan weer verder. Het is een smal gravelpad waar we rijden en ik merk op dat het wel erg smal is voor tegenliggers. Mijn woorden zijn nog niet koud of er komt een kerel in een truck op ons afgestoven en raakt ons vol aan de bestuurderskant. Shit en dat is een eufemisme! We mankeren niks gelukkig, maar zijn ons wel rot geschrokken. De schade is behoorlijk en onze camper heeft de geest gegeven. Koplamp en bumper bungelen er zielig bij en de boordcomputer is blijkbaar gecrasht. De truck van onze tegenligger is er nog beroerder aan toe. Wat nu, geen bereik van enige telefoon in dit prachtige maar erg verlate gebied. Dan komt even later de mevrouw die we spraken bij het meertje langs en vraagt of ze iets voor ons kan betekenen. Nou graag. De politie en de sleepdienst bellen. Daar gaat onze drietopwalk en erger, dit gaat ons een of twee dagen van onze vakantie kosten vrees ik.
Ik zet koffie tegen de schrik en de man stelt zich voor als Michael McGrath. Hij was op weg naar de boeren in de omgeving en had volgens mij haast! We vullen alvast de papieren in voor de verzekering en wachten op de politie, die overigens niet komt. Te druk! Na een dik uur komt er een truck met oplegger die onze camper optakelt en zo naar Hokitika terug rijdt. Om drie uur staan we in de plaatselijke garage van het dorp. Daar wil je helemaal niet zijn tijdens je vakantie. We bellen met Tourism Holdings Limited die de belangen behartigt van een aantal camper verhuurbedrijven waaronder United. Ene Gary Lombard vraagt wat er is gebeurd en of we toch niets mankeren. Hij stuurt een mannetje die verstand heeft van een Mercedes en zal kijken of de camper nog kan rijden. Deze Harry arriveert een uurtje later en wij eten ondertussen maar een broodje. Het is in ieder geval prachtig weer. Ook Harry krijgt hem niet aan de praat en overlegt met Gary. De lekke voorband wordt verwisseld en dan slepen ze ons met de camper terug naar de camping. Staan we om 17.00 uur weer waar we vanochtend zijn vertrokken. Morgenmiddag komt er een vervangende camper uit Christchurch. De campingbaas en zijn vrouw zijn alleraardigst en blij dat we er zonder kleerscheuren af zijn gekomen, hoewel ik moet bekennen dat ik een beetje upset ben! We krijgen 10 dollar discount want Adele vindt dat het een beetje haar schuld is omdat ze ons op de bezienswaardigheden heeft gewezen. Ik bel nog een keer met Gary en hoor dat ze een Britz Camper brengen morgen. Hij heeft al een oplegger geregeld en ze zullen waarschijnlijk rond het middaguur in Hokitika zijn.
Dan wordt het tijd voor een glaasje wijn om definitief van de schrik te bekomen en draai ik maar meteen een wasje. Stoeltjes buiten en een beetje relaxen. We wandelen opnieuw naar het dorp en trakteren onszelf op een diner in het Beachview Hotel. Dit als een soort van schadeloosstelling voor een verloren vakantiedag en om te genieten dat we niks mankeren. Zonsondergang op het terras en dan een lekkere maaltijd. We laten het thuisfront via de what’s ap weten dat we een ongelukje hebben gehad maar dat alles goed is. Ze reageren opgelucht, hebben toch nog wel wat met de oudjes op!

Dinsdag 7 januari
Jawel, weer regen. Dus nog maar wat lezen in bed en dan alles leegruimen in plastic zakken om straks weer in de andere camper te installeren. Als dat allemaal georganiseerd is het verslag maar weer eens bijwerken. Is dat klaar als de zon weer gaat schijnen. Duncan komt melden dat het wel een uur of drie wordt vanmiddag. Ze hebben hem gebeld vanuit Christchurch. Hoop dat het lukt om vandaag nog bij Franz Josef en Fox Glacier te komen. En als dan morgen de zon schijnt dan kunnen we daar alsnog een kijkje nemen.