Via Hongkong weer naar Best

Maandag 27 januari
De laatste spullen ingepakt, ontbeten en afscheid van Miriam en Mieke. Via de telefoon ook nog van John. Klaar voor een hele lange reis die naar schatting zo’n 36 uur zal duren.
Op het vliegveld leveren we de auto in. Dat gaat reuze handig. Een meneer doet de controle en schrijft vervolgens het bedrag af van onze creditcard. Simple comme bonjour! Dan inchecken en de koffers afgeven. Dat gaat zonder problemen. Richting gate moeten we onze handbagage wegen en die is te zwaar. Dus na wat heen en weer gepraat met de verantwoordelijke mevrouw heeft die een briljante oplossing. Als we een tas kopen beneden in een van de shops en daar wat spullen in overladen dan gaan er gewoon drie stuks handbagage van 7 kilo mee. Iedereen gelukkig! Om half 3 vertrekt onze vlucht naar Hongkong. Die duurt 10 uur en 25 minuten. Het vliegtuig is niet volgeboekt en dus hebben we ieder twee stoelen ter beschikking. Dat is wel relaxed. We komen daar aan om 21.00 uur plaatselijke tijd en moeten dan 3,5 uur wachten op de vlucht naar Amsterdam. Ik weet nog van mijn trip naar Manilla dat er op Hongkong Airport free Wifi is en voldoende winkels om de tijd te doden. De wifi benut ik om na 6 weken afwezigheid op Facebook de vrienden aldaar maar eens te laten weten dat we weer bijna thuis zijn.
Inmiddels gaan we terug in de tijd. Het verschil met Nederland is nu nog 7 uur in plaats van 12 uur.
Onze laatste vlucht van deze reis duurt maar liefst 12 uur en 35 minuten. Dat is een hele zit en ik ben een uitermate slechte slaper in het vliegtuig. Door de tijdverschillen heb je geen besef meer van welke dag het nu is. Een ding is zeker. Dinsdagochtend 28 januari om half 7 staan we in Amsterdam en zal Ad er zijn om ons weer op te halen. Nu dus gewoon zitten, filmpje kijken, dutten, eten, glaasje water tegen het uitdrogen en het verslag van deze reis afmaken.
Vijf jaar geleden heb ik in steekwoorden samengevat wat we hadden gezien en ervaren. En veel daarvan is nog steeds hetzelfde, zij het, met een paar nuances. Ik zet het hier, met een aantal aanvullingen, nog maar eens op een rijtje.

• Overweldigende natuur, van ruige kusten, steile kliffen, regenwouden, watervallen en bergen tot witte en zwarte stranden, kleine slaperige stadjes en een bruisend Auckland;
• Geisers, kokende rivieren en modderpoelen, die hebben we dit keer overgeslagen omdat de focus lag op het Zuidereiland. Wel Cape Reinga, 90 Miles Beach en de Waitangi Treaty Grounds in het Noorden;
• Wildlife: dolfijnen, walvissen en zeevogels; Dit keer ook geen dolfijnen en walvissen. Wel seals en albatrossen;
• Ontzettend en dan bedoel ik ook ontzettend veel schapen, heel erg veel schapen; Nog een diersoort, maar een die overlast veroorzaakt is de buidelrat, de possum. Ze worden met honderden doodgereden en er wordt ook op gejaagd. De vacht wordt gebruikt voor kleding net als de merino wol;
• Het weer, regelmatig beschreven in dit verslag. Regen en kou op het Zuidereiland, maar dat heeft eigenlijk geen enkele keer de pret mogen drukken. We kwamen ook niet voor een strandvakantie, bovendien staat dat in geen verhouding met wat de eerste pioniers doormaakten en waar we de verhalen van hoorden tijdens onze Hollyfordtrack;
• Hele aardige vriendelijke, behulpzame en geïnteresseerde mensen, dat is nog steeds zo;
• Echt vriendelijk en werkelijk gemeend was de bediening in de vele cafeetjes en restaurants waar we gegeten hebben en voor een glaasje water hoef je hier niet te betalen!;
• Goed systeem trouwens, bestellen, afrekenen, een nummertje mee naar je tafel en dan wordt alles netjes geserveerd;
• Heerlijke cappuccino met cinnamon of chocolat;
• Voornamelijk laagbouw, bungalows en weinig tot geen appartementen en dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat er overal voldoende ruimte is, maar ook omdat NZ aardbevinggevoelig is, dat hebben we kunnen zien in Christchurch;
• Overal prima openbare toiletten;
• Prima accommodatie op de diverse holiday parken, waar je ook heel makkelijk een cabin of motelkamer kunt huren. En waar goed geoutilleerde keukens zijn;
• Mooie gadget vonden we Tourism Radio die via het GPS signaal ons precies vertelde waar we waren en wat we allemaal konden zien en beleven;
• Tot slot opnieuw hartverwarmende ontvangst bij de diverse Kiwi/Nederlandse familieleden die we dit keer allemaal bezocht hebben en die een reden zijn om toch nog een keer terug te gaan;
• Een hele andere Kerstmis en Oud en Nieuwjaar, op het strand en met de BBQ aan, maar wel in eenzelfde warme familie omgeving;
• Wat we zeker nog willen doen is de Otago Rail Trail op de fiets, in ieder geval samen met Jacque en Sharon en wellicht Miriam, de Bay of Islands nog wat langer en waar we nu niet waren Golden Bay en Abel Tasman. Misschien nog een vlucht boven de Doubtfull Sound.
• Tropische regenwouden hebben we genoeg gezien en ervaren ook al zijn ze van een weergaloze schoonheid;
• Alles bij elkaar hebben we zo’n kleine 3000 kilometer gereden met twee keer een file in Auckland. Op het Zuidereiland hebben we uren gereden zonder een huis, auto of levend wezen tegen te komen, afgezien dan van een kleine nederzetting met wat huizen en een café of hotel hier en daar. Ongelofelijk wat een ruimte er hier is en dat voor 4 miljoen mensen.

Kortom wat ons betreft is Nieuw Zeeland een absolute aanrader voor iedereen die van natuur en ruimte houdt en alles wat ik hierboven heb omschreven. Wij gaan sparen voor een volgende trip down under, maar dat wordt na ons pensioen.

Dinsdag 28 januari
Het vliegtuig landt keurig op tijd op Amsterdam Airport en dan staan we na 6 weken weer op Nederlandse bodem. Dat voelt heel goed. De koffers zijn er snel en Ad staat inderdaad voor de deur. Wat een luxe. En het is toch een stuk kouder hier dan we gewend zijn. Om 09.00 uur zetten we Ad thuis af in de Klabots en drinken koffie en thee met Lia. Vast de eerste filmpjes bekijken. Geertje en Noud komen ook nog binnen. Dan rond half 10 naar huis, koffers uitpakken, mam ontvangen, de eerste wasjes draaien en boodschappen doen. Douchen en een uurtje slapen. Nog even Joep feliciteren met zijn verjaardag en onze neus laten zien bij Mien en Nico en dan naar ons eigen bedje om te zorgen dat de jetlag verwerkt wordt.

We sluiten dit reisverslag nu af en vonden het heel erg leuk dat zoveel mensen virtueel met ons meereisden en op die manier het contact met ons aan de andere kant van de wereld onderhielden.
Dank daarvoor.
Het mooie van reizen is toch weer thuiskomen!