Op weg naar Christchurch

Donderdag 23 januari
Voor vertrek nog even naar het kerkje van de Goede Herder om binnen een blik te kunnen werpen en dan via de laatste scenic route naar Christchurch. In Geraldine drinken we koffie en kopen wat souvenirs voor de thuisblijvers. Het is een leuk plaatsje met aardig wat winkels en restaurantjes. Rond 14.00 uur arriveren we in Darfield. Hier zijn we onze rondreis drie weken geleden begonnen toen we vanuit Akaroa in Darfield de afslag naar de Arthur’s Pass namen. Het lijkt veel langer geleden. We eten een broodje in de Darfield Bakery en dan de laatste kilometers naar het Top Ten Holiday Park in Christchurch. Het park ligt ten noorden van de stad. Nadat we de camper op de plek hebben gezet gaan we met de bus, de Blue Line de stad in. Die stopt bijna voor de deur dus dat is makkelijk. Zeker voor mij want ik heb afgelopen maandag voor de tweede keer dezelfde enkel verzwikt en die is nu behoorlijk dik en gezwollen. Maar hopen dat ik over twee weken bij het huwelijk van Bregje en Harm mijn “ high heels” aan kan! Het centrum van Christchurch is een grote bouwput na de aardbeving van 22 februari 2011. Wat een verschrikkelijke ravage moet dat geweest zijn. Er wordt nog steeds puin geruimd en op de opengevallen plekken wordt gebouwd. Het wemelt van de bouwkranen. Veel oude, historische gebouwen liggen er desolaat bij. Afgezet met bouwhekken en overal waarschuwingsborden. Volgens de kenners zal er nog een generatie over heengaan voordat de stad weer opnieuw is opgebouwd en de kosten lopen in de miljarden dollars. Ook de kathedraal is zwaar beschadigd. De hele toren is naar beneden gevallen.
Maar de mensen zijn niet bij de pakken neer gaan zitten en er is een heel winkelcentrum gebouwd van felgekleurde containers die het stadsbeeld bij het Centraal Station bepalen. We wandelen wat rond en als het begint te regenen besluiten we de bus maar weer te pakken en in de buurt van de Northlands Mall, vlak bij de camping, wat te gaan eten. We vinden een steakhouse met de naam West Coast. Ze hebben gerechten op de kaart met plaatsnamen, waarvan we de meesten in de afgelopen drie weken hebben bezocht. In het midden van de zaak staat een stukje nagebouwd
rain forest en af en toe valt er een tropische regenbui. Alsof we die nog niet kenden!
Het eten is voortreffelijk en na afloop nemen we de bus tot aan de halte bij de camping. Voor ons staan Nederlanders die vrijdagochtend terugvliegen naar Amsterdam. Wij hebben nog een weekendje Auckland voor de boeg.

Vrijdag 24 januari
Rond 8 uur opstaan en de camper alvast een beetje opruimen. Ik pak de laatste spullen uit de koelkast en de camper bij elkaar en schenk ze aan een ouder echtpaar die naast ons staan. Ze komen uit Geraldine en gaan een weekendje naar Hamner Springs. Zij is van origine Deens. Dan voor de laatste keer naar het dumpstation en op weg naar de plek waar we de camper in moeten leveren. We halen onze koffers, die drie weken in Christchurch achter zijn gebleven en pakken alles weer netjes in. Alle papierwerk wordt afgehandeld en we spreken even met Suzanne Geenen die nog steeds aan het werk is. Het is al druk met mensen die hun camper komen ophalen dan wel inleveren. Dan met de shuttle naar het vliegveld. We zijn mooi op tijd voor onze vlucht van half 3 en ik kan mooi even het verslag bij werken. Maarten maakt video opnamen vanuit het vliegtuig en na een uur en 20 minuten staan we weer in Auckland aan de grond. De auto, die we de laatste paar dagen gehuurd hebben ophalen bij Budget Rent en dan wachten op de vlucht van Miriam uit New Plymouth zodat die met ons naar haar huis kan rijden. Dat gaat allemaal sneller dan het tochtje naar Conifer Grove. Het is spitsuur in Auckland en dus belanden we in de file. Rond half 6 zijn de koffers weer uit de auto en nemen we dit weekend onze intrek weer in Miriams huis. Glaasje wijn en dan boodschappen doen want ik zal vanavond koken. Maarten probeert intussen zijn koffer open te maken. Blijkbaar is er iets niet goed met het cijferslot, want de code werkt niet meer en het slot geeft voor geen millimeter mee. Als hij alle 1000 codes heeft geprobeerd geeft hij het op en knipt het open. Toch vervelend bij zo’n nieuwe (dure) koffer! Na het eten nog een wijntje en dan weer in een echt bed slapen. Ook fijn.