Cape Reinga en 90 Miles Beach

Vrijdag 20 december
Na een heerlijke omelet, made by Miriam, worden we afgezet bij het vliegveld van Auckland om onze huurauto op te gaan halen. Er komt een shuttlebus die ons meeneemt naar een verzamelplaats van autoverhuurbedrijven en daar staat onze Toyota Vitz al klaar. Even kijken hoe alles ook al weer werkt en dan op naar het noorden.
Wel weer wennen aan links rijden, alles zit “ andersom” dus als we de richtingaanwijzer willen gebruiken gaan de ruitenwissers aan het werk, maar het went snel.
Het is nog een hele toer om Auckland uit te komen, want de kerstvakantie is begonnen. Eenmaal de stad door wordt het rustiger.
We nemen de Twin Coast Discovery Highway naar het noorden en rijden vandaag langs de westkant. Heuvelachtig landschap met her en der wat huisjes die meer lijken op een wat uit de kluiten gewassen stacaravan. We rijden door Waipoua Forest, het grootste overgebleven gebied met inheemse bossen in Northland met hele oude Kauribomen, Kauri's kunnen tientallen meters hoog worden en zijn pas na achthonderd jaar volgroeid. In het bezoekerscentrum van Waipoua forest drinken we een kopje koffie met een tosti als late lunch.
Rond half 7 arriveren we in Kaitaia, in the Northeren Hotel voor ons bezoek aan Cape Reinga en de 90 miles beach morgen. Er zijn niet veel gasten in het hotel. We vragen waar we het beste een hapje kunnen eten. Het advies is Bushmans Hut, een steakhouse. Daar gaan we heen maar er is een besloten kerstdiner. De alleraardigste jongen verwijst ons naar een iets verder gelegen Thais restaurant en wil ons graag morgen ontvangen. Prima, komen we morgen terug.

Zaterdag 21 december
We worden rond 09.00 uur opgehaald door de bus van Harrisons Cape Runner. In totaal gaan er 41 mensen mee op de tour. Het is prachtig weer. De zon schijnt. Mooie dag voor een tripje.
We stoppen voor een kopje koffie bij the Ancient Kauri Kingdom, een soort meubelmakerij waar ze meubels maken en allerlei andere gebruiksvoorwerpen uit het hout van eerder genoemde Kauri bomen. De gids vertelt over het leven hier in het noorden. Hij komt hier vandaan en stamt uit een grote familie van 23 kinderen (8 uit het eerste huwelijk van zijn vader en 15 uit het tweede huwelijk).
Nog enkele stops volgen met mooie vergezichten en dan op weg richting Cape Reinga. In de Maori overlevering het vertrekpunt voor de geesten van de overledenen naar het mytische thuisland Hawaiki-a-nui in het noorden. Het is de overgangszone van de Tasmanzee naar de Grote Oceaan. Je ziet de golven tegen elkaar “botsen” Volgens de Maori ontmoeten daar het mannelijke en het vrouwelijke elkaar! Spirituele gedachte!
Voor de wandeling naar de vuurtoren gaan we lunchen bij Tapotupotu Bay, een kleine baai met strandje. Lekker broodjes, kopje thee erbij en leuke gesprekken met medepassagiers uit Australië, Canada, Engeland en Duitsland.
Na de lunch dus richting de Cape. Prachtige vergezichten met aan de ene kant de Pacific en aan de andere kant de Abel Tasman zee. Na een stop van een uur terug de bus in op weg naar de Te Paki stroom met enorme zandduinen. Hier waan je je midden in de woestijn. Ook hier een stop. Maarten klimt met een aantal mensen naar de top van het 30 meter hoge duin. En dan er afglijden op een soort van surfbord. Ik bekijk het vol bewondering van een afstand en probeer de glijvlucht naar beneden te filmen.
Dan richting 90 mile beach, de westelijke poort waar doorheen zand is aangewaaid voor het ontstaan van het schiereiland Aupouri, de smalle strook land die Kaitaia verbindt met Cape Reinga. Het strand van 90 miles beach is zo hard dat je erover kunt rijden. Met een 4wheel drive of met de bus in ons geval. Prachtig gezicht.
Rond 17.00 uur zijn we weer terug bij het hotel, even douchen en een borreltje en dan naar het steakhouse voor een heerlijk gegrilde steak met frietjes en salade.
We wandelen op ons gemakje door Kaitaia en concluderen dat er niet veel te beleven valt. Een klein beetje armoedig doet het aan, maar als uitvalsbasis prima voor twee dagen.

Zondag 22 december
Op tijd weer wakker (toch nog een beetje een jetlag) en ontbijt met zo waar nog een gast in de ontbijtzaal uit Oostenrijk. We schakelen moeiteloos van het Engels over naar het Duits.
Het regent een beetje. Hebben wij toch geboft gisteren.
We rijden nu de oostkant van de Twin Coast richting de Bay of Islands, daar waren we vijf jaar geleden ook. De Lonely Planet (gekregen van Lonneke Marsmans) meldt dat we de Waitangi National Reserve niet mogen missen. Een vleugje historie over het Verdrag van Waitangi, opgesteld in 1840 en uiteindelijk getekend door meer dan 500 stamhoofden. Hiermee droegen zij hun soevereiniteit over aan de Britse koningin in ruil voor bescherming en dezelfde rechten als de Britse inwoners. We doen de guided tour en het culturele programma met zang en dans van de Maori’s. Na de natuur gisteren en de cultuur vandaag lekker lunchen in Pahia. We bestellen de eerste oesters deze vakantie en kopen (volgens Bregje) bejaardenhoeden ter bescherming tegen de zon, want die brandt weer genadeloos.
Na de heerlijke lunch weer op weg langs de kust naar Auckland. Deze kant is ontzetten mooi. Prachtig uitzicht over de Bay of Islands. Een aanrader voor degenen die nog eens naar Nieuw Zeeland gaan om daar ruim tijd te spenderen.
Om 18.30 zijn we weer terug bij nicht Miriam. Wat een heerlijk weekend.