Van Taupo via Napier naar Pahiatua
Door: Nelleke en Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten en Nelleke
16 Februari 2009 | Nieuw Zeeland, Pahiatua
Zondag 15 februari
Om tien uur rijden we weg van de camping. Dat schijnt hier te moeten. Richting Napier is een schitterende route. Bergachtig tot 800 meter met grote vergezichten en hele bijzondere vegetatie. Donkerbruin, donkergroen en beigekleurige grote pluimen er tussen. We stoppen een paar keer onderweg. Eerst bij de “Wapunga falls” en later bij de “River Valley Café”. In het laatste café zitten Zuid Afrikaanse eigenaren van Engelse afkomst. Dus een mooi Engels theehuis met een winkel met Afrikaans houtsnijwerk en andere snuisterijen. We rijden door naar Napier. Deze stad is in 1931 vernietigd door een grote aardbeving en brand. Daarna is de stad helemaal in “Art Deco” stijl opgebouwd. De “Art Deco” huizen staan aan een zonovergoten boulevard waar we de weinige cabrio’s van Nieuw Zeeland zien rijden. We maken foto’s van het War Memorial, lunchen en rijden verder naar het zuiden. Hastings blazen we door om verder, langs de van de TV bekende spoorlijn, naar het zuiden te zakken. Ook de Jan van Genten kolonie op Cape Kidnappers moeten we tot onze spijt laten liggen. We komen hier tijd tekort dat is wel duidelijk. Het landschap richting Wellington is wat eentonig, veel schapen en koeien dus maken we kilometers. Om een uur of vier gaan we even van de weg af voor een kopje koffie, maar het plaatselijke café is al of nog gesloten dus gaan we voor een ijsje in een kleine kruidenierswinkel. De uitbater blijkt een Nederlander te zijn die 20 jaar geleden naar Norsewood is verhuisd. Hij heeft een pop in de winkel staan in Nederlandse klederdracht en verkoopt ook Nederlandse producten. We kopen behalve ijsjes ook een zakje hagelslag.
Verder gaat de tocht weer en rond half 6 strijken we in Pahiatua neer. Pahiatu betekend “resting place given by God”. Inmiddels is Pahiatua van God en alleman verlaten. Maar toch. We vinden een kleine camping. De lokale “Camping Queen” vraagt niet naar naam of wat dan ook. 20 dollar is genoeg om even van haar grasmaaier af te komen en ons wat informatie te geven. Aan het grote grasveld staan we lekker rustig vannacht. Heerlijk even lezen in de zon en dan wat kokkerellen in de camper. Helaas ook hier geen wireless zodat we alvast het verslag schrijven en de foto’s op de computer zetten.
Om tien uur rijden we weg van de camping. Dat schijnt hier te moeten. Richting Napier is een schitterende route. Bergachtig tot 800 meter met grote vergezichten en hele bijzondere vegetatie. Donkerbruin, donkergroen en beigekleurige grote pluimen er tussen. We stoppen een paar keer onderweg. Eerst bij de “Wapunga falls” en later bij de “River Valley Café”. In het laatste café zitten Zuid Afrikaanse eigenaren van Engelse afkomst. Dus een mooi Engels theehuis met een winkel met Afrikaans houtsnijwerk en andere snuisterijen. We rijden door naar Napier. Deze stad is in 1931 vernietigd door een grote aardbeving en brand. Daarna is de stad helemaal in “Art Deco” stijl opgebouwd. De “Art Deco” huizen staan aan een zonovergoten boulevard waar we de weinige cabrio’s van Nieuw Zeeland zien rijden. We maken foto’s van het War Memorial, lunchen en rijden verder naar het zuiden. Hastings blazen we door om verder, langs de van de TV bekende spoorlijn, naar het zuiden te zakken. Ook de Jan van Genten kolonie op Cape Kidnappers moeten we tot onze spijt laten liggen. We komen hier tijd tekort dat is wel duidelijk. Het landschap richting Wellington is wat eentonig, veel schapen en koeien dus maken we kilometers. Om een uur of vier gaan we even van de weg af voor een kopje koffie, maar het plaatselijke café is al of nog gesloten dus gaan we voor een ijsje in een kleine kruidenierswinkel. De uitbater blijkt een Nederlander te zijn die 20 jaar geleden naar Norsewood is verhuisd. Hij heeft een pop in de winkel staan in Nederlandse klederdracht en verkoopt ook Nederlandse producten. We kopen behalve ijsjes ook een zakje hagelslag.
Verder gaat de tocht weer en rond half 6 strijken we in Pahiatua neer. Pahiatu betekend “resting place given by God”. Inmiddels is Pahiatua van God en alleman verlaten. Maar toch. We vinden een kleine camping. De lokale “Camping Queen” vraagt niet naar naam of wat dan ook. 20 dollar is genoeg om even van haar grasmaaier af te komen en ons wat informatie te geven. Aan het grote grasveld staan we lekker rustig vannacht. Heerlijk even lezen in de zon en dan wat kokkerellen in de camper. Helaas ook hier geen wireless zodat we alvast het verslag schrijven en de foto’s op de computer zetten.
-
16 Februari 2009 - 12:03
Peter Van Den Meijde:
Het is dat het komend weekend carnaval is anders stapte ik nu nog in het vliegtuig om jullie kant op te komen. Prachtige omgeving en ook geweldige beschrijving. Geniet er samen nog maar lekker van
Peter ebn Elly -
16 Februari 2009 - 12:19
Arij Heijboer:
Dat jullie tijd tekort komen is niet vreemd. Alles is nieuw en je zou wel overal willen kijken.
Goed om bij "nederlandse landschappen" kilometers te maken.
Ook hier weer Hollanders die het jullie zelfs mogelijk maken om van die heerlijke hollandse hagelslag in te slaan.
Enjoy your trip.
Arij -
17 Februari 2009 - 06:36
Maarten En Nelleke:
Wij zijn vandaag overgestoken naar het Zuider Eiland en vlak bij het Abel Tasman National Park neergestreken. Hier blijven we een extra dag om morgen een tour te maken. We hebben hier geen wireless en kunnen niet skypen. -
17 Februari 2009 - 14:12
Chris:
Geweldig, ik krijg heimwee als ik al die bekende namen en plaatsen lees. -
17 Februari 2009 - 19:43
Netty:
Nieuw Zeeland is prachtig,zoals jullie het beschrijven.wie weet?? Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
